Ekonomija kakvu danas poznajemo i unutar koje radimo i proizvodimo u najvećoj meri zasnovana je na modelu „uzmi – napravi – baci“, odnosno podrazumeva linearni sled proizvodnje. Uzimamo sirovine (uglavnom iz prirode), koristimo ih za proizvodnju proizvoda za tržište i, kada ti proizvodi dođu do kraja svog veka trajanja, odlažemo ih – manjim delom ih reciklirajući, a većim delom bacajući na deponije. Kod ovakvog poslovnog modela osnovni (jedini?) cilj je stvaranje profita, glavni preduslov za ostvarivanje tog cilja je postojanje i trošenje (uglavnom prirodnih) resursa, a najveći prateći efekat je negativni uticaj po životnu sredinu: stvaranje otpada, zagađenja svih medijuma (pre svega vazduha i vode), energetsko siromaštvo, narušavanje biološke raznovrsnosti, sve do direktnih posledica po zdravlje ljudi.